Μου λείπεις.......

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ,Η ΙΔΙΑ ΦΟΡΑ...
ΚΑΙ Ο ΧΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ
ΠΩΣ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΙ...ΚΑΙ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ...
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΣΚΙΡΤΗΜΑ
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Η ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΟΥΡΝΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΣΑΝ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑ ΤΟΥ.
ΕΚΕΙ ΓΑΛΗΝΕΥΕΙ...ΕΚΕΙ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ.
ΕΚΕΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ...ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΨΕΥΔΙΣΜΑ ΤΟΥ Ε
ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΕΡΩΤΑΣ...ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ

13 ΠΑΡΑ ΚΑΤΙ ΨΙΛΑ....

ΜΕΙΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ..
Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΤΗΚΕ ΓΛΥΚΑ ΣΕ ΑΥΤΟ...
ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΜΑΚΡΥΝΑ ΤΑΞΙΔΙΑ...ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΝΟΗ
ΣΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ ΝΑ ΝΟΤΙΖΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
ΜΟΥ.ΕΚΕΙ ΠΑΕΙ Η ΨΥΧΗ...ΓΕΜΑΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ..
ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΣΑΝ ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΣΕ...

ΝΟΣΤΟΣ

KATI AΠΟ ΤΗΝ ΜΥΡΩΔΙΑ ΣΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΠΟΥ ΦΥΣΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ.
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ.
ΝΙΩΘΩ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΡΟΥΦΟΥΣΕ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ.
ΣΑΝ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΟ ΜΕ ΚΕΝΤΟΥΣΕΣ ΕΥΟΣΜΕ.
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ.

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΩΡΕΣ.......

.....ΠΗΡΑ ΤΟ ΖΩΝΑΡΙ,ΤΟ ΠΕΡΑΣΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΙΜΟ
ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΠΝΙΓΩ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟΚΤΗΘΗΚΕ ΜΕΣΑ
ΣΕ ΘΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ...
ΦΟΡΟΥΣΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΣΤΑΥΡΟ...ΤΟΝ ΕΠΝΙΞΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.
ΤΗΝ ΑΓΙΟΣΥΝΗ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΑ.Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.
ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΡΝΗΘΗΚΕ Ο ΘΕΟΣ;ΔΕΝ ΞΕΡΩ.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΧΡΩΜΑ...ΕΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΧΡΩΜΑ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΝΑ ΤΟ ΛΕΩ.ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ.........ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ.
ΟΜΟΡΦΟ ΗΤΑΝ.ΦΩΤΕΙΝΟ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ.ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΜΙΣΟΓΙΟΜΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙ ΤΙΣ ΛΑΜΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΒΟ.

ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

...ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΘΕΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΝΑ ΥΦΑΙΝΕΙΣ
ΠΑΝΩ ΣΕ ΦΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΕΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ.
ΝΑ ΞΕΜΑΚΡΑΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΒΟ,
ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΣΕ ΑΟΡΑΤΕΣ ΕΥΧΕΣ.
ΖΕΣΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΑΖΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
ΓΙΑ ΝΑ ΘΑΜΠΩΝΕΙ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΜΕΓΑΓΧΟΛΙΕΣ
ΠΟΥ ΚΑΡΤΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΖΩΝΤΑΝΕΨΟΥΝ.
ΜΙΚΡΟ ΑΔΡΑΧΤΙ ΕΓΙΝΕ Η ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ,ΚΡΥΦΟ
ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ,ΠΟΥ ΠΛΕΚΕΙ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΟΥΛΕΣ ΣΟΥ
ΣΑΝ ΞΩΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ.

*
ΛΕΩ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΑΛΗΤΗΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΑΤΑΞΙΔΕΥΤΟΥΣ,ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥΣ
ΜΑ ΚΑΙ ΠΕΡΠΑΤΗΜΕΝΟΥΣ.ΑΛΛΟΤΕ ΚΕΡΑΣΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΖΩΕΣ
ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΜΕ ΦΥΛΛΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ...ΡΟΜΑΝΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ
ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΣ ''ΤΑ ΠΑΝΤΑ''.

ΧΙΛΙΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΙΩΠΗ

ΧΙΛΙΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΙΩΠΗ...
ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ,ΤΥΦΛΗ ΕΛΠΙΔΑ.
ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΚΤΙΔΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΠΟΥ
ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΤΥΦΛΩΣΟΥΝ ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ.
ΕΙΝΑΙ Η ΔΡΟΣΕΡΗ ΣΤΑΓΟΝΑ ΠΟΥ ΧΥΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΣΟΥ
ΚΑΘΩΣ ΠΕΡΝΑΣ ΓΥΜΝΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΡΟΣΟΦΥΛΛΑ ΤΗΣ
ΑΝΘΙΣΜΕΝΗΣ ΓΙΑΣΕΜΙΑΣ ΣΟΥ.
ΑΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ..
ΒΡΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΟ ΧΩΜΑ..
ΦΩΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟΝ ΝΟΥ..
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΕΞΙΤΗΛΟ ΚΡΑΓΙΟΝ ΠΟΥ ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΦΟΡΑΣ
ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΒΗΝΕΙ ΤΙΣ ΑΔΡΕΣ ΡΩΓΜΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ.
ΠΝΟΗ ΕΙΝΑΙ.