ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ,Η ΙΔΙΑ ΦΟΡΑ...
ΚΑΙ Ο ΧΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ
ΠΩΣ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΙ...ΚΑΙ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ...
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΣΚΙΡΤΗΜΑ
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Η ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΟΥΡΝΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΣΑΝ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑ ΤΟΥ.
ΕΚΕΙ ΓΑΛΗΝΕΥΕΙ...ΕΚΕΙ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ.
ΕΚΕΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ...ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΨΕΥΔΙΣΜΑ ΤΟΥ Ε
ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΕΡΩΤΑΣ...ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ