ΣΤΗΝ ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΜΟΥ ΑΥΛΗ
ΑΚΟΥΩ ΣΑΝ ΚΕΛΑΗΔΙΣΜΑ
ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΣΟΥ.
ΑΓΕΡΩΧΑ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΑΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΙ
ΤΙΝΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΒΡΕΓΜΕΝΟ
ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΠΟ
ΕΡΩΤΑ ΑΙΩΡΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΩΤΙΖΟΥΝ
ΤΗΝ ΜΕΤΑΞΕΝΙΑ ΚΟΜΗ ΜΟΥ.
ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ...
ΨΙΘΥΡΟΙ ΚΕΝΤΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΝΝΕΦΕΝΙΑ
ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΚΑΘΩΣ ΣΚΙΕΣ
ΑΠΛΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΔΥΝΗΡΗ
ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΟΥ.
ΕΠΕΣΕ Η ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΕΓΩ
ΣΑΝ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΦΙΛΙ ΣΟΥ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου