ΕΤΣΙ ΞΥΠΝΩ,ΕΤΣΙ ΚΟΙΜΑΜΑΙ....

ΕΝΑΣ ΘΥΜΩΜΕΝΟΣ ΑΕΡΑΣ ΤΙΝΑΞΕ ΤΑ ΔΡΟΣΟΦΥΛΛΑ ΤΗΣ
ΣΚΟΤΕΙΝΗΣ ΑΥΓΗΣ ΜΟΥ.ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ,ΠΟΥ ΑΠΟ
ΜΑΚΡΥΑ ΛΙΚΝΙΖΟΝΤΑΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΞΕΣΤΡΑΤΗΜΕΝΑ
ΑΣΤΕΡΙΑ,ΕΓΙΝΑΝ ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ
ΣΤΗΝ ΑΜΠΑΡΩΜΕΝΗ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ.ΚΟΥΚΚΙΔΕΣ ΣΗΜΑΔΙΑ
ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ,ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΑΡΤΗ,
ΕΔΙΝΑΝ ΡΟΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ ΣΕ
ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥΣ,ΣΕ ΙΔΑΝΙΚΕΣ ΟΑΣΕΙΣ..
ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ.
ΚΑΠΟΥ ΜΕ ΦΥΣΗΞΕ Ο ΑΕΡΑΣ...ΚΑΙ ΕΓΙΝΑΝ ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ
ΜΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΑΝ ΣΤΟ ΧΑΡΤΗ ΓΙΑ ΦΙΛΙ.