ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ

ΚΑΙ ΕΓΩ.ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ
ΜΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ.ΚΡΥΒΩ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ
ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΩΣ ΤΟ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΨΑΜΕ
ΣΤΑ ''ΠΑΝΤΑ''.
ΚΑΙ ΨΑΧΝΩ ΤΗΝ ΠΝΟΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΛΕΨΕΣ ΕΝΑ ΠΡΩΙ
ΚΑΙ ΕΦΥΓΕΣ ΣΚΥΜΜΕΝΟΣ.ΜΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ
ΕΤΟΥΤΟ ΕΔΩ,ΤΗΣ ΠΙΚΡΑΣ ΚΑΜΩΜΕΝΟ.ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ
ΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ ΣΟΥ ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΞΑΠΛΩΝΕΙΣ ΚΑΘΩΣ ΒΛΕΠΕΙΣ
ΚΗΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΛΥΚΑΙΡΙΑΣΜΕΝΑ.ΘΑ'ΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ
ΠΟΥ ΜΕ ΚΡΑΤΗΣΕΣ ΣΦΙΧΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΕΣ
ΠΩΣ ΘΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ...
ΜΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ,ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΙΣΑ
ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΕΣΚΥΒΕΣ ΝΑ ΦΙΛΗΣΕΙΣ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΜΟΥ ΤΩΡΑ
ΓΥΡΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ
ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕΙΣ.