ΡΟΥΦΑΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ

ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΔΟΥΝ
ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ.ΚΡΥΒΟΥΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ.
ΑΝΤΑΝΑΚΛΟΥΝ ΤΗΝ ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΜΑΥΡΟ
ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ
ΣΤΙΓΜΕΣ.
ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΠΑΡΑΜΙΛΟΥΝ.ΨΙΘΥΡΟΙ ΑΓΑΠΗΣ
ΚΑΙ ΕΡΩΤΑ...
ΕΙΜΑΙ ΑΔΥΜΑΜΗ ΠΙΑ ΓΙΑ ΦΩΝΕΣ.
ΣΕΡΝΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ.ΤΗ ΝΑΝΟΥΡΙΖΩ
ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ...ΜΑ ΟΥΤΕ Ο ΥΠΝΟΣ ΔΕΝ
ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΑΡΚΟΒΟΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ.
ΤΙ ΜΕΝΕΙ ΠΙΑ;Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΠΗΓΑΙΜΟΣ;