ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΕΡΩΤΙΚΟΝ

ΠΕΡΑΣΕ Η ΩΡΑ...
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΩ
ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΟΥ,ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ.
ΑΔΥΝΑΤΩ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΨΩ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΑ
ΚΗΛΙΔΩΜΕΝΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΑΙΜΑΞΗ ΤΩΝ ΖΩΤΙΚΩΝ
ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΜΟΥ.
ΑΔΥΝΑΤΩ ΝΑ ΣΒΗΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΤΙΣ ΑΧΑΛΙΝΩΤΕΣ
ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ,ΣΥΝΟΔΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΟΡΕΣΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ.
ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΑΣΦΥΚΤΙΑ.
ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΓΛΥΚΑ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ,ΑΚΟΜΑ.
ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΝΑ ΤΡΕΜΟΥΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ ΗΔΟΝΙΚΟ
ΜΑΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ.
ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΞΕΠΛΥΘΗΚΑΝ ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΣΑΠΟΥΝΙ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΜΑΓΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ΕΔΩ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ ΝΑ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΕΡΩΤΑ.
ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΕ ΜΥΡΙΖΩ ΚΑΙ ΣΕ ΓΕΥΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΖΩ
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ...
ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΛΩ ΤΟΣΟ...
ΣΕ ΘΕΛΩ ΤΟΣΟ....