ΔΙΑΤΡΗΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ.ΣΤΙΒΑΓΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΦΟΒΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΟΧΕΣ.
ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙΡΟ ΖΩ ΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΜΠΟ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ ΑΡΓΑ,ΝΩΧΕΛΙΚΑ...
ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ.ΑΣΦΥΚΤΙΩ ΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ.ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΝΕΚΡΗ.ΜΟΝΟ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΝΟΥΝ ΣΑΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΘΑΥΜΑ...
ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙΡΟ ΣΤΡΕΦΩ ΕΝΑ ΟΠΛΟ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ
ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΨΥΧΗΣ ΠΑΤΩ ΤΗΝ ΣΑΝΔΑΛΗ,ΑΦΟΒΑ,ΑΔΕΙΛΑ... ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΗΡΕΜΑ,ΟΠΩΣ ΠΡΟΤΑΣΣΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ,ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΣΑΝ ΓΑΡΓΑΡΑ ΝΕΡΑ ΝΑ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΣΥΡΟΥΝ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ.ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ,ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ...ΔΙΑΣΧΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΜΟΥ.ΑΚΟΥΜΠΟΥΝ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΟΥ,ΒΑΦΟΥΝ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΣΕΝΤΟΝΙ ΠΟΥ ΜΕ ΣΚΕΠΑΖΕΙ...
ΑΚΟΥΜΠΟΥΝ ΟΛΑ ΟΣΑ ΔΙΑΚΑΩΣ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΓΓΙΖΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ.Ο ΙΔΑΝΙΚΟΣ.
ΛΥΤΡΩΤΙΚΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΥΝ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΡΩΜΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΑΝΕΓΓΙΧΤΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΑΡΚΙΚΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ...
ΠΑΤΩ ΤΗΝ ΣΚΑΝΔΑΛΗ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΩ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΩΡΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΣΕ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΧΩΜΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου