ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ....ΧΩΡΙΣ ΕΙΡΜΟ

ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ.ΜΟΛΙΣ ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ.ΚΟΠΙΑΣΤΙΚΗ ΜΕΡΑ.ΠΟΝΟΣ,ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΜΑΘΗΜΑ.ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΝΥΣΤΑΖΩ ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ.ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΩ ΝΑ ΓΙΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΥΣΤΑ;ΣΕ ΦΕΡΝΩ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.ΠΑΝΤΑ ΗΣΟΥΝ Η ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΕΠΑΓΡΥΠΝΙΣΗ.ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ,ΘΑ ΓΥΡΙΣΩ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΖΕΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΞΕΚΟΥΡΑΣΕΙΣ.ΠΑΝΤΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΛΟΥΦΑΖΩ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ.ΘΥΜΑΣΑΙ;ΑΠΟΚΟΙΜΙΟΜΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΠΕΦΤΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΑΛΙΑ.Η ΣΑΛΙΑΡΟΥΛΑ...
ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΕΣΥ ΝΑ 'ΞΕΡΕΣ!Η ΖΩΗ ΜΟΥ,Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΜΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΗ.ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ,ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΤΟ ΟΥΡΑΝΟ ΜΕ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ.ΣΕ ΜΥΡΙΖΩ ΣΤΑ ΡΟΥΧΑ ΠΟΥ ΦΟΡΩ,ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΩ.ΑΠΟΤΥΜΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ...ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΓΙΖΕΣ.ΤΟΤΕ ΜΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕΣ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΥ,ΜΟΥ ΧΑΡΙΖΕΣ ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΦΙΛΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ.ΟΛΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ.ΕΡΧΟΜΑΙ ΕΚΕΙ ΣΥΧΝΑ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΩ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΕΡΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΝΕΕΙΣ ΞΕΡΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΔΩ.ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΣΕ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.ΕΥΤΥΧΩΣ.ΓΕΜΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΡΑΦΩ,ΟΠΟΥ ΒΡΕΘΩ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΣΤΑΘΩ.ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ,ΒΑΘΕΙΕΣ...ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΦΩΛΙΑΣΟΥΝ.ΨΑΧΝΟΥΝ ,ΨΑΧΝΟΥΝ...ΘΕΛΟΥΝ ΕΣΕΝΑ..ΔΕΝ ΧΩΡΟΥΝ ΠΙΑ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ.ΔΕΝ ΧΩΡΟΥΝ ΠΙΑ ΣΕ ΓΡΑΜΜΕΣ.ΘΕΛΟΥΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΨΥΧΗΣ.ΘΕΛΟΥΝ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ.ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΕΙΧΕΣ ΓΡΑΨΕΙ ΚΑΠΟΤΕ...ΜΙΚΡΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΘΑ ΣΕ ΚΛΕΨΩ.ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΩ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ.ΜΟΝΟ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ...ΑΛΛΑ ΕΦΥΓΕΣ.
ΠΟΥ ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΠΝΙΓΟΜΑΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ;ΠΑΡΕ ΜΕ ΑΠΟ ΔΩ...
ΠΑΡΑΜΙΛΩ.
ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΨΥΧΗ.ΛΙΓΟ ΝΕΡΟ ΘΕΛΩ.ΝΑ ΠΙΩ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΞΩ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ.ΟΙ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΤΟΥ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΝΑ ΜΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ...ΠΑΡΑΠΛΑΝΩ...